Fosforo bakterioen agentea
Deskribapena
Aplikazio-eremua
Udal ur zikinak, ur zikin kimikoak, inprimatzeko eta tindatzeko ur zikinak, zabortegietako lixibiatuak, elikagaien ur zikinak eta industriako hondakin-uretarako beste sistema anaerobiko batzuk.
Funtzio nagusiak
1. Fosforo-bakterioen agenteak uretan fosforoa kentzeko eraginkortasuna hobetu dezake, baita entzimekin, mantenugaiekin eta katalizatzaileekin konposatutako produktuak ere, uraren materia organiko makromolekularra molekula txikietan deskonposatu daiteke, mikrobioen hazkuntza-tasa hobetu eta kentzeko eraginkortasuna ohiko fosforoa metatzen duten bakterioak baino hobea da.
2. Uretan dagoen fosforoaren edukia modu eraginkorrean murrizten du, hondakin-uren sistemaren fosforoa kentzeko eraginkortasuna areagotu, abiarazte azkarra, hondakin-uren sisteman fosforoa kentzeko kostua murrizten du.
Aplikazio-metodoa
1. Uraren kalitatearen indizearen arabera, industriako hondakin-uren lehen dosia 100-200 g/m3 da (konputatu putzu biokimikoarekin).
2. Ur-sistemak gorabehera handiegiak eragiten ditu eta, ondoren, lehenengo dosia 30-50 g/m3 da (konputatu putzu biokimikoarekin).
3. Hiri hondakin-uren lehen dosia 50-80 g/m3-koa da (kalkulatu urmael biokimikoaren bolumenarekin).
Zehaztapena
Probak erakusten dute bakterioen hazkuntzari buruzko parametro fisiko eta kimiko hauek eraginkorrenak direla:
1. pH: 5,5 eta 9,5 arteko batez besteko tartea, 6,6 -7,4 artean azkar haziko da.
2. Tenperatura: 10 ℃ - 60 ℃ arteko eragina izan. Bakterioak hil egingo dira tenperatura 60 ℃ baino handiagoa bada. 10 ℃ baino txikiagoa bada, bakterioak ez dira hilko, baina bakterio-zelulen hazkuntza asko murriztuko da. Tenperatura egokiena 26-32 ℃ artekoa da.
3. Oxigeno disolbatua: ur zikinen tratamenduan aireztatzeko depositua, disolbatutako oxigenoaren edukia gutxienez 2 mg/litrokoa da. Bakterioen metabolismoa eta birmoldaketa-tasa 5-7 aldiz bizkortu liteke oxigeno osoarekin.
4. Mikro-elementuak: Bakterioen talde jabedunak elementu asko beharko ditu bere hazkuntzan, hala nola potasioa, burdina, kaltzioa, sufrea, magnesioa, etab., normalean lurzoruan eta uretan aipatutako elementu nahikoa ditu.
5. Gazitasuna: itsasoko uretan zein ur gezatan aplikagarria izan daiteke, eta gazitasun handiena %6an jasan dezake.
6. Pozoiaren erresistentzia: substantzia toxiko kimikoei eraginkorrago aurre egin diezaieke, kloruroa, zianuroa eta metal astunak, etab.
* Kutsatutako eremuak biozida daukanean, bakterioen eragina probatu behar da.
